De schapenboerderij van Grandma 2010

Gepost door Bux op zaterdag 19 juni 2010

Wat ondertussen is geworden tot een jaarlijks terugkerend evenement, ging ook dit jaar weer door. Het bezoeken van de schapenboerderij van 'Grandma' in Kent, Engeland net na lammertijd. Vorig jaar zijn we niet gegaan, want toen zat Tinka met een dikke buik en weinig energie. Dit jaar gingen we weer, maar deze keer hadden we iets nieuws bij ons: Iben! Hij was al bekend met lange autoritten (zie blog “Met kerst naar oma en opa” van 18 januari 2010) dus dat moest goed gaan. En dat ging het uiteindelijk ook! Maar wel vertraagd... Stupid parents!

Het vertrek stond gepland op zaterdag 1 mei, de dag na Koninginnedag. Dat is de dag van de arbeid en dus is België en Frankrijk vrij. Wellicht dus druk onderweg... We zullen het nooit weten, want die dag vertrokken wij helemaal niet. “Want...?” wordt er gedacht. Hierdoor. Rond 07:00 werd ik wakker met de volgende vraag in mijn hoofd: “Heeft Iben niet een reisdocument nodig voor het buitenland?”. Antwoord: “Ja!”.
Helemaal vergeten om voor ons menneke een reisdocument te regelen...! Hij is dus al illegaal in België en Frankrijk geweest. Lachen! Of toch niet? Want wat was er gebeurd als wij waren aangehouden? Hadden wij kunnen bewijzen dat het kind achterin van ons was? Van de Nederlandse marechaussee heb ik begrepen dat wij vastgezet hadden kunnen worden onder het mom van mensensmokkel. Goed om dat, achteraf, te weten! :( Vraag ik me wel af hoe je dat in Nederland, dus het binnenland, wèl kan bewijzen zonder reisdocument. Want hier is het niet verplicht. Regeltjes, regeltjes, regeltjes...maar de praktijk kan zo anders zijn.

Tinka en ik waren dus gelijk wakker. Is een reisdocument nu nog te regelen op 30 april? En waar moet je dan zijn? Gelijk de laptop op bed en het internet op. De marechaussee gebeld. “Ja, u kunt een nood-paspoort of nood-ID aanvragen, maar dan moet u wel de aangifte van het vermiste document overleggen.”. Da's lekker, want we zijn geen document kwijt, we willen de eerste uitgifte aanvragen. “Dan kan het dus niet meneer. Daarvoor moet u toch echt bij de gemeente zijn.”. En die is op 30 april gesloten... Er zit niets anders op dan tot maandag te wachten en dan een versnelde aanvraag in te dienen die 1 werkdag later klaar is. Daarvoor vragen ze bijna € 50 extra, terwijl je gewoon bovenop de stapel komt te liggen. Gelukkig zijn gemeentes er voor de burger, ik snap het!

Wat moesten we verder nog regelen? Oh ja, de overtocht met de ferry omzetten. Dat kost je € 25 en dat heb ik uiteindelijk 2x gedaan. Waarvan 1x voor niets... Maar dat merkte ik pas toen we bij de ferry gingen inchecken: “Als u de boot van 14:00 heeft geboekt, kunt u ook die van 12:00 of 16:00 nemen. Geen probleem.”. Al doende leert men! We hadden de retour datum ook verplaatst, dus we bleven uiteindelijk bijna net zo lang als gepland. Alles bij elkaar viel het op Koninginnedag wel mee, maar het baal-moment was geboren. Daarna nog naar Engeland gebeld dat we niet zaterdag maar dinsdag zouden aankomen en ook een paar dagen later zouden vertrekken. Zo, de dag kon beginnen!

Ik was die dag de leeuw van de Oranje Kanjers en moest op meerdere podia optreden in het centrum van Eindhoven. Nooit gedacht dat je, in een soort ING leeuwenpak (zweten!), zoveel aandacht zou krijgen. Grappen als “Kan ik bij jou pinnen?” kwamen standaard elk kwartier wel voorbij. Ik was het voorval van Iben's reisdocument al snel vergeten en het werd een leuke dag. Moeder met Iben en opa kwamen ook kijken. Ze komen ook voor in de gemaakte videoclip. Dat weekend besteed aan allerlei zaken die mooi gedaan konden worden en maandag ochtend gelijk de stad in. Eerst pasfoto's maken van een bijna 8 maanden oud ventje. Door al die muffe pasfoto regels is dat praktisch onhaalbaar trouwens. Daarna door naar de gemeente en de spoed aanvraag ingediend. En die € 50 afgetikt. Dinsdagochtend Iben's reisdocument opgehaald en gelijk doorgereden naar de ferry. Zo snel mogelijk Engeland in, wij wilden naar Grandma and her farm!

Na een voorspoedige reis kwamen we op het einde van dinsdagmiddag aan op de boerderij in het prachtige graafschap Kent. Na het gebruikelijke hartelijke ontvangst van Grandma en andere familie hebben we de auto uitgeladen en onze slaapkamer ingericht. Heerlijk om weer op the farm te zijn! Het voelt toch altijd als thuiskomen, ook al heb ik er nooit gewoont en is het zelfs niet eens echte familie. De rust en ruimte geven een onbeschrijfelijk gevoel. Tel daarbij het geblaat van verre schaapjes en het af en toe overvliegen van kleine propeller vliegtuigjes op en het beeld moet duidelijk zijn. Hoe anders is het wonen in een stad als Eindhoven...

Iben had al gelijk een vriendje, namelijk de kortharige foxterriër Meggie. Die was zeer geïnteresseerd in de piepende speelpoppetjes van Iben. Zodoende is er ook 1 redelijk van vorm veranderd, wat moeder thuis weer heeft opgelapt. Omdat Iben nog niet loopt, heeft hij vooral in zijn schuimrubberen stoeltje (Bumbo) gezeten. Gewoon op de keukentafel tussen het koken in. Grandma had ons al op voorhand duidelijk gemaakt dat ze niet met zo'n klein kind overweg kan. Ze is er gewoon te oud voor (92 jaar is echt een goed excuus!).
Het buitenleven heeft hij ook meegemaakt. Zo hebben we hem in een draagzak over de velden vervoerd en heeft hij in zijn Bumbo tussen de suck lambs gezeten. Dat laatste vond hij erg interessant! Het spelen met de honden op het gras naast de boerderij vond hij ook erg leuk. We zijn met hem naar een supermarkt geweest en daar zat hij in zijn Maxi-Cosi in de winkelwagen. Hopelijk is het leven achter tralies niet een toekomstbeeld waar hij interesse in heeft... :) De keren dat we 's avonds met Alistair naar de pub gingen wisselende we af. Op die manier kon 1 van ons uit terwijl de ander thuis bleef bij Grandma.

Na een week was het weer tijd voor afscheid. Jammer, maar aan leuke dingen komen ook een eind. We hadden een kleine uitstap bij Dover gepland en waren daardoor ruim voordat onze boot vertrok bij de boerderij weg gegaan. Na een korte wandeling onder de kliffen van Dover zijn we de boot op gegaan. De terugreis ging, net zoals de heenreis, voorspoedig en 's avonds laat kwamen we weer in Eindhoven aan. Home sweet home is het spreekwoord dat ook voor ons geldt. Terug bij onze dieren. Maar toch is het altijd jammer dat we Kent en de boerderij achter ons moeten laten... Volgend jaar weer!

De schapenboerderij van Grandma 2010