Pas op! Overstekende dreumes!

Gepost door Tinka op dinsdag 25 oktober 2011

En dan breekt de tijd aan dat je kind gaat lopen. Na een wankele “kijk ik kan staan” periode had hij het fenomeen staan goed door. Hij kroop naar verschillende hulpmiddelen in huis; tafels, kasten en stoelen om zichzelf op te richten en te gaan staan. Om vervolgens alles overhoop te halen wat er in zijn buurt was om te verplaatsen. De combinatie kruipen en staan vond Iben allang prima. Je echte eerste stappen zetten zonder dat iemand je hielp liet op zich wachten. Ondertussen ontdekte hij dat het mogelijk was om achter de kar te gaan lopen maar dat ging wel net iets te snel, miep, miep, vroemmmm daar kwam Iben voorbij geracet!

Gelukkig hebben we een klein huisje en kun je gewoon niet verder met het karretje. En die beentjes werden goed geoefend want al gauw liep hij met zijn eigen kleine stoelen rond te schuiven door de kamer maar zelfstandig lopen zonder hulpmiddelen, mooi niet. Na ongeveer 18 maanden, zodra die “speentjesbeentjes” niet meer zwabberde is hij gaan rondlopen zonder hulpmiddelen en dat hebben we geweten.

Ibens eerste echte zelfstandige stappen waren op Texel. Van de ene kant naar de andere kant, naar mama toe stappen. Wat was ik trots. Niet lang daarna werden die stappen al vaster. En dan gaat er een wereld voor hem open. Eerst hadden we nog controle over de situatie maar nu moest ik lijdzaam toezien hoe hij vakkundig onze tuin verbouwt. Mijn natuur verzameling verandert van plaats, mijn stenen verdwijnen in het water. Hij helpt mama in de tuin maar haalt ook de mooie planten eruit. In huis vindt ik spullen op de raarste plaatsen. En speelgoed verstopt hij. Dan ben je maanden iets kwijt om het ergens in de boekenkast terug te vinden.
Daar een kind nog geen gevaar kent en het eerst moet ervaren, hebben wij het zweet op het voorhoofd gehad. Dat was flink achter hem aan rennen, want hij klom overal op om er daarna weer met vrolijk gejoel ervan af te duiken. Onze ervaring is wel dat je hem beter gecontroleerd kan laten ervaren dan altijd maar beschermen. Al snel had hij door dat als hij valt, dat dat “boem” is en dan heb je “auw”.

Hij is een keer van de bank gekukeld na een kamikazesprong (ik had al kussens neergelegd) en toen kwam hij vervelend neer. Meneer is daarna veel voorzichtiger geworden.
Ook moet je nu al duidelijke regels stellen. Wat mag wel en wat mag niet. En daar heel consequent in zijn! Nou bij mama had hij het snel door. Die hou je niet voor de gek. Ik hoef maar te vragen “Van wie is dat?”, en hij weet dat het van mama is en zet het netjes terug. Al gauw weet hij bij mama wat hij wel en niet mag.

Maar toen ik op een dag van mijn werk thuis kwam zag ik dat er een hoop spullen weg gezet was. Waarom? Omdat Iben heel goed in de gaten had dat papa minder streng was en dus aan de haal ging met de spullen. Dus ook papa moet eraan geloven dat hij consequent moet zijn en regels moet gaan stellen. Wij als ouders maken ook steeds een ontwikkeling mee en zien dat we bij iedere fase we onszelf ook weer moeten aanpassen.
Ondertussen zijn de wankele stappen met zijn zwabberbeentjes geëvolueerd in vaste tred, klaar om de wereld te ontdekken en wat leert hij snel! Het is erg leuk om te zien hoe je kind zich ontwikkeld. Hij wordt er alleen maar leuker op! Op naar de volgende fase!

Mama

Pas op! Overstekende dreumes!